Verdronken Land van Saeftinghe

Het Verdronken Land

Emmadorp - Het Verdronken Land van Saeftinghe is een uitgestrekt natuurgebied langs de Westerschelde aan de oostkant van Zeeuws-Vlaanderen. In dit unieke schorgebied komen zoet en zout water samen. Vanuit het Saeftinghe bezoekerscentrum kun je wandelingen door het gebied maken.

Hoe zag Zeeland er vroeger uit?

Het uitgestrekte zilte schorgebied geeft met haar geulen en zandplaten een goed beeld van hoe Zeeland er vroeger uit heeft gezien.

In de middeleeuwen was het 3500 hectare grote gebied een vruchtbare en welvarende polder. Ooit waren hier vier dorpen: Saeftinghe, Namen, Sint-Laureins en Casuwele. De bewoners voerden een aanhoudende strijd tegen het woeste water van de Westerschelde.

Allerheiligenvloed 1570

Tijdens de Allerheiligenvloed in 1570 liep een groot deel van het gebied onder water. Alleen het dorpje Saeftinghe bleef behouden. Veertien jaar later, tijdens de Tachtigjarige jarige oorlog, kwam ook voor dit dorpje de doodsteek; de dijken werden in 1584 door de Staatse troepen doorgestoken om zo Antwerpen te beschermen. Het land van Saeftinghe was 'verdronken'.

In de jaren vijftig van de vorige eeuw waren er plannen om Saeftinghe opnieuw in te polderen, maar uiteindelijk werd het een natuurgebied. Nu is het een groot brakwatergebied waar het water vrij spel heeft en waar diverse vogelsoorten komen broeden. Bij eb zijn soms de laatste resten van de verdwenen dorpen te zien.