Olympisch Stadion

Het Olympisch Stadion in Amsterdam

Amsterdam

Olympische Spelen in Nederland

Amsterdam - Amsterdam was in 1928 voor de eerste en enige keer het decor voor de Olympische Zomerspelen. Nederland won tijdens deze negende olympiade 6x goud, 9x zilver en 4x brons en behaalde daarmee de achtste plaats in het medailleklassement. Een Olympisch dorp was er in die tijd niet. Dat was te duur. Sporters sliepen in scholen (het was vakantie) of hotels. Overgebleven monumenten uit die tijd zijn de renbaan in Hilversum en het karakteristieke Olympisch Stadion in Amsterdam.

Citius - Altius - Fortius

"Citius - Altius - Fortius" staat boven de ingang bij de marathontoren te lezen: Sneller, hoger, sterker. Het is de leus van de moderne Olympische Spelen.

Sport en evenementen

Tegenwoordig wordt het Olympisch Stadion gebruikt als sport- en evenementenlocatie. Voor geïnteresseerden worden in het stadion rondleidingen gegeven, maar het leukste is natuurlijk om het stadion tijdens een wedstrijd te bezoeken. Of misschien hier wel zelf te finishen. Dat kan tijdens de jaarlijkse Amsterdam Marathon.

5 leuke weetjes Zomerspelen 1928

1
1e keer: Olympische vlam: In Amsterdam werd voor de eerste keer de olympische vlam aangestoken, gewoon door een medewerker van het gasbedrijf.
2
Innovatie: Startblokken: Terwijl andere atleten kuiltjes groeven om hun voeten tijdens de start vast te zetten, gebruikte de Britse atleet Jack London startblokken bij de 100 meter. Met een tijd van 10,9 seconden behaalde hij zilver.
3
Innovatie: Het parkeerbord: Ook in die tijd had Amsterdam al een parkeerprobleem. Om een verkeerschaos af te wenden, werden er nieuwe parkeerplaatsen aangelegd. Maar hoe maak je een buitenlandse gast duidelijk waar geparkeerd mag worden? Een ambtenaar bedacht de oplossing: een blauw bord met een grote witte P - het bord dat we ook nu nog steeds gebruiken.
4
Nieuw: 42 kilometer en 195 meter: In Amsterdam wordt de marathonafstand voor het eerst vastgesteld op 42 kilometer en 195 meter.
5
Mannen en vrouwen: Vrouwen mogen voor de eerste keer deelnemen aan het atletiekonderdeel. Wel is de langste afstand beperkt tot 800 meter.

Olympisch Stadion Amsterdam in de winter

Het Olympisch Stadion en ik

Lezers vertellen hun belevenissen: Annemiek is hardloopster en loopt haar eerste halve marathon in Amsterdam.

Medaille Halve Marathon Amsterdam

De marathon van Amsterdam spreekt tot de verbeelding. Het is mijn eerste echte lange duurloop en daarom heb ik me ingeschreven voor de halve. Nog steeds een lange 21,1 kilometer- maar wel met hetzelfde mooie parcours door de stad én met dezelfde magische finish in het Olympische stadion als de echte Marathon.
Tijdens de Spelen van 1928 liep Ahmed Boughéra El Ouafi uit Frankrijk op deze plek de marathon in 2:32.57 - vrouwen mochten in die tijd nog niet de marathon lopen(!) Ik ben blij als ik de halve een half uur sneller loop!

Het is zondagochtend. De metro op de Amstelveense weg spuwt massa's sporters en supporters uit. Op weg naar de start op het Stadionplein word ik omringd door talen van over de hele wereld.

Als het startschot klinkt, zet mijn startvak zich in beweging. Het avontuur is begonnen! Ik voel me goed en als de groep na een paar kilometer uiteenvalt, kan ik m’n eigen tempo lopen. Het is mooi loopweer. Het is oktober. Het herfstzonnetje schijnt, er is bijna geen wind en het is niet te warm.

Na een stuk door de stad en een saai stuk over een industrieterrein loopt de route weer de stad in.

Bij het Rijksmuseum beginnen de kilometers te tellen. De spons, het gelletje en de energiedrank doen wel wat, maar halen niet de vermoeidheid uit mijn voeten. En de blaar onder mijn dikke teen is inmiddels stukgelopen. Ik negeer de bierdrinkende supporters Langs de kant en focus me op het volgende stuk tot het Vondelpark.

Het hek van de ingang van het park geven nieuwe energie. Het laatste stuk! Toch is het Vondelpark groter dan in mijn herinnering. De aanmoedigen en het flesje water van m’n vriend Dick halverwege houden me op weg. Maar aan het einde van het park wacht een onaangename verrassing. Wat is die Amstelveenseweg lang! Mijn benen voelen inmiddels loodzwaar.

Dan is daar eindelijk het Stadionplein. Ruim 2 uur geleden was ik hier ook. Ik zie mensen voor me door de Marathonpoort lopen. Ik verzamel mijn laatste krachten en loop met opgeheven hoofd het Olympisch Stadion binnen. Halverwege de atletiekbaan wacht de finish. Aangemoedigd door de mensen op de tribune loop ik de laatste meters naar de finish. Ik ben stuk, voel overal pijn en ben uitgeput. Ik ben gelukkig! Ik heb het gedaan! Maanden van voorbereiding vallen van mijn schouders. Wat een geweldige ervaring is dit.
Over een paar jaar kom ik hier terug voor de hele marathon!

- Annemiek